Er gebeurt hier heel veel in een korte tijd, dus het is tijd voor een update!

Alles begint hier steeds normaler te worden. Mijn huis is al echt een thuis geworden, en de band met mijn hostfamily is nog steeds erg goed. Gister ben ik met John, Donna en Mariah naar de bioscoop geweest. Een bezoekje in de Amerikaanse bioscoop, en je bent weer een ervaring rijker. Ten eerste heeft natuurlijk iedereen popcorn, m&m's, cola en nog veel meer food. We hadden een medium popcorn besteld, maar die was ietwat groter dan dat ik had verwacht. Volgens mij is een large popcorn in Nederland nog kleiner dan de medium hier. Wat ook opvallend (en vooral irritant) is, is het publiek. Bij elk stukje waarbij een normale Nederlander nog net een glimlach op zijn gezicht heeft, lachen Amerikanen alsof hun leven er van afhangt. Precies zoals bij die Amerikaanse series op tv. En het vervelende is dat ze zo hard lachen dat je de helft van de film niet verstaat. Ach, ook dat heeft wel iets.
Verder verbaas ik me over de vervuiling hier. Als je boodschappen doet in de supermarkt wordt alles voor je in plastic tasjes gedaan. Dat het voor je wordt gedaan vind ik helemaal geen probleem, maar bijna alles wordt in aparte plastic tasjes gedaan. Daarnaast wordt afval niet gescheiden, zoals in Nederland bijna wel altijd wordt gedaan. Toen mijn hostvader en ik door Clarksville reden zei ik: ‘Wow, that's a huge hill!'. Hij moest lachen en zei dat het een afvalberg was. Maar ach, ze hebben hier in Amerika alle ruimte om het daar neer te gooien.

School is nog steeds een beetje wennen, maar het gaat steeds beter. Het verbaasd me nog steeds dat het niveau van sommige lessen zoveel lager is dan in Nederland. Alles wordt wel 10 keer uitgelegd, en dan nog weten leerlingen op de een of andere vage manier niet wat ze moeten doen. Ik weet zeker dat de leraren in Buitenpost daar geen geduld voor zouden hebben.
Aan het begin van onze eerste uur moeten we allemaal richting de Amerikaanse vlag gaan staan, en met ons hand op ons hart met zijn allen zeggen:

‘I Pledge Allegiance to the flag of the United States of America
and to the Republic for which it stands,
one Nation under God,
indivisible, with liberty and justice for all.'

Mijn mainstream lerares was vandaag niet tevreden over onze uitspraak tijdens het zingen. Guess what, iedereen moest apart zingen op een niet normale hoogte! Dat was het meest zenuwslopende moment uit mijn hele leven..
Ik leer gelukkig steeds meer mensen kennen op school. Sommige mensen denken dat ik vanaf een andere planeet kom en stellen vragen als: ‘Do you have fish in Holland?' ‘Are there also cinema's in Holland?'. Ik probeer ze duidelijk te maken dat ik misschien niet in hetzelfde land woon, maar wel in dezelfde wereld.
De schoolbus is TE vroeg. Ik zit naast een meisje die me elke dag een big hug geeft en zegt: ‘I've missed you so much!'. Het Duitse meisje en ik hadden besloten samen naar de bus in te gaan zodat we naast elkaar konden zitten, maar net die dag meldde de chauffeur dat we vaste plekken hebben. Drie keer raden naast wie ik moet zitten.. Nu nog hopen dat ze mijn blog niet gaat vertalen en lezen.

Volgende week zijn de try outs voor cheerleading en dance team. Waarschijnlijk ga ik alleen voor het cheerleaden, aangezien dat redelijk duur is en er veel geoefend wordt.
Vandaag heb ik kennis gemaakt met Ellie, een kennis van mijn hostfamily die uit Nederland komt. Heerlijk om weer even normaal Nederlands te kunnen praten! Volgens mij heb ik in die 15 minuten meer gezegd dan in de 2 weken dat ik hier ben. Mijn Engels wordt steeds beter, maar me in een gesprek mengen werkt niet altijd. Niet iedereen heeft het geduld ervoor als ik een halve minuut na moet denken over een zin, en terecht.
Daarnaast heb ik me ingeschreven voor fitness! Dat wordt ook wel tijd, want mijn maag is al verdriedubbeld en ik eet hier steeds meer. Vanavond was het mijn hostdad's taak voor het eten te zorgen, dus we hebben pizza besteld! Gelukkig kan ik nu gaan fitnessen en beginnen de sporten op school bijna. I'm very excited!

Miss you guys,

Liefs Elbrich