Hellooo people,

De afgelopen maanden heb ik bewust niks van me laten horen wat betreft mijn plannen voor Amerika. Dit komt omdat er wat onduidelijkheden waren over mijn acceptatie.

Jammer genoeg kan ik niet meer met Travel Active reizen, omdat de Amerikaanse organisatie waarmee zij verbonden zijnmij om privé redenen niet accepteerde. Via een vriend van me ben ik op de organisatie YFU gekomen, wat staat voor Youth For Understanding. Het is een wereldwijde organisatie die in meer dan 40 landen zit. Met deze organisatie mag ik wél naar Amerika.

Samen met mijn moeder ben ik naar de bijeenkomst geweest die in het hoofdkantoorte Vinkeveen plaatsvond. Het was een erg leuke en persoonlijke middag, hoewel de meeste informatieons al bekend was.Erkwam Braziliaanse exchange student langs die nu 5 maanden in Nederland woont. Hij vertelde over wat hij tot nu toe had meegemaakt en sprak al verbazingwekkend goed Nederlands. Hij vroeg me waarom ik in vredesnaam naar Amerika wilde, en niet naar Brazilië. Ik voelde me een beetje aangevallen en zei maar snel dat ik er over na zou denken om naar Brazilië te gaan. Hij sloot het gesprek geruststellend af en ging andere mensen proberen over te halen. Toen hij druk in gesprek was heb ik me snel ingeschreven voor Amerika, omdat ik er nog steeds zeker van was dat ik daar heen wilde. Ik kreeg direct een aanmeldingspakket mee naar huis. Enerzijds was ik enorm blij omdat ik tóch nog naar Amerika mag, anderzijds kon ik het dikke pakket dat ik in mijn handen gedrukt kreeg niet erg waarderen. Maar ach, ik moet er wat voor over hebben!

Het pakket moest eigenlijk twee weken daarop al worden ingeleverd, maar dat is me (zoals verwacht) niet gelukt. Gelukkig is het einde bijna in zicht. Ik heb een paar dingen in mijn brief en fotocollage moeten veranderen en Bert (de vriend van mijn zus), mijn dokter, mijn tandarts en mijn mentor hebben weer allerlei vragen moeten beantwoorden. Inmiddels zijn we al een maand verder, maar zoals ze hier zeggen 'better let, as net'. Als mijn pakket de deur uit is, wordt er contact met mij opgenomen om een afspraak te maken voor een interview. Bij Travel Active moest ik naar Arnhem, maar nu komen ze bij mij, wat ik overigens niet vervelend vind. Als ik dat heb overleefd moet ik nog een zogenoemde SLEP test maken om mijn Engels te testen. Hier is nog nooit iemand voor gezakt, dus ik moet wel erg dyslectisch zijn wil ik deze niet halen. Als dit allemaal achter de rug is en ik ben geaccepteerd, wordt mijn pakket naar Amerika gestuurd. Vervolgens is het wachten, wachten en nog eens wachten totdat er een gastgezin is die een jaar lang met mij opgescheept wil zitten.

Bij deze organisatie heb ik geen regiokeuze op kunnen geven. Zelf heb ik daar geen problemen mee. Ik ben van plan me niet in de regio’s te gaan verdiepen en laat het allemaal op me af komen. Het kan zo zijn dat ik in een klein huisje kom in de middle of nowhere, op een klein schooltje met 1 keuzevak en waar ze het begrip ‘exchange student’ niet eens kennen, maar ik kan ook in de buurt van een grote stad geplaatst worden op een grote High School met weet ik hoeveel keuzevakken. Aan beide zitten leuke en minder leuke dingen.

Vaak vragen mensen of ik het niet eng vind om een jaar, all by myself, aan de andere kant van de oceaan te wonen. Natuurlijk vind ik het erg spannend allemaal. Vooral omdat ik geen idee heb bij wie, wanneer en waar ik terecht kom. Het enige wat ik weet is dat ik rond augustus vertrek. Juist die onzekerheid zie ik als een grote uitdaging.

I CAN’T WAIT TO LIVE THE AMERICAN LIFE!

Nu alleen mijn examen nog halen...

Liefs, Elbrich